Kosmetiese emulsiepreparate 2 van 2

Die oliemengsel bestaan uit dipropieleter in 'n verhouding van 3:1. Die hidrofiliese emulgator is 'n 5:3 mengsel van koko-glukosied (C8-14 APG) en natriumlaurethsulfaat (SLES). Hierdie hoogs skuimende anioniese oppervlakaktiewe middelmengsel is die basis van baie liggaamsreinigingsformulerings. Die hidrofobiese ko-emulgator is gliserieloleaat (GMO). Die waterinhoud bly onveranderd teen 60%.

Beginnende met die olievrye en ko-emulgatorstelsel, vorm die 40% C8-14 APG/SLES-mengsel in water 'n seshoekige vloeibare kristal. Die oppervlakaktiewe middelpasta is hoogs viskeus en kan nie by 25℃ gepomp word nie.

Slegs 'n klein gedeelte van die C8-14 APG/SLES-mengsel word vervang met 'n hidrofobiese ko-surfaktant GMO om 'n gelaagde fase met 'n medium viskositeit van 23000 mPa·s teen 1s-1 te produseer. In die praktyk beteken dit dat die hoëviskositeit-surfaktantpasta 'n pompbare surfaktantkonsentraat word.

Ten spyte van die verhoogde GMO-inhoud, bly die lamellêre fase ongeskonde. Die viskositeit neem egter aansienlik toe en bereik vlakke vir die vloeibare gel wat selfs hoër is as dié van die seshoekige fase. In die GMO-hoek vorm die mengsel van GMO en water 'n soliede kubieke gel. Wanneer olie bygevoeg word, word 'n omgekeerde seshoekige vloeistof gevorm met water as die interne fase. Die seshoekige vloeibare kristal ryk aan oppervlakaktiewe stowwe en die lamellêre vloeibare kristal verskil aansienlik in hul reaksies op die byvoeging van olie. Terwyl die seshoekige vloeibare kristal slegs baie klein hoeveelhede olie kan opneem, strek die lamellêre fase-area ver na die oliehoek toe. Die kapasiteit van die lamellêre vloeibare kristal om olie op te neem, neem duidelik toe met toenemende GMO-inhoud.

Mikroemulsies word slegs gevorm in stelsels met lae GMO-inhoud. 'n Gebied van lae-viskositeit o/w mikroemulsies strek vanaf die APG/SLES-hoek langs die oppervlakaktiewe middel/olie-as tot 'n olie-inhoud van 14%. Die mikroemulsie bestaan uit 24% oppervlakaktiewe stowwe, 4% ko-emulgator en 12% olie, wat 'n oliebevattende oppervlakaktiewe middelkonsentraat met 'n viskositeit van 1600 mPa·s teen 1 S-1 verteenwoordig.

Die lamellêre area word gevolg deur 'n tweede mikro-emulsie. Hierdie mikro-emulsie is 'n olieryke gel met 'n viskositeit van 20 000 mPa·s teen 1 S.^-1(12% oppervlakaktiewe stowwe, 8% ko-emulgator, 20% olies) en is geskik as 'n hervettende skuimbad. Die C8-14 APG/SLES-mengsel help met skoonmaakeienskappe en skuim, terwyl die olierige mengsel as 'n velversorgingsaanvulling dien. Om die mengeffek van die mikro-emulsie te verkry, moet die olie vrygestel word, dit wil sê, die mikro-emulsie moet tydens gebruik gebreek word. Tydens die spoelproses word die mikro-emulsie met toepaslike bestanddele met baie water verdun, wat olie vrystel en as 'n aanvulling vir die vel dien.

Opsommend kan alkielglikosiede gekombineer word met gepaste ko-emulgeerders en oliemengsels om mikro-emulsies voor te berei. Dit word gekenmerk deur deursigtigheid, hoë temperatuurstabiliteit, hoë bergingsstabiliteit en hoë oplosbaarheid.

Die eienskappe van alkielpoliglikosiede met relatief lang alkielkettings (C16 tot C22) as o/w-emulgeermiddels is selfs meer prominent. In konvensionele emulsies met vetalkohol of gliserielstearaat as ko-emulgeermiddel en konsekwentheidsreguleerder, toon langketting-alkielpoliglikosiede beter stabiliteit as die mediumketting C12-14 APG wat hierbo beskryf word. Tegnies lei die direkte glikosidasie van C16-18-vetalkohol tot 'n mengsel van C16-18-alkielpoliglikosied en setearielalkohol waaruit setearielalkohol nie heeltemal deur gewone tegnieke gedistilleer kan word om kleur- en reukverswakking te vermy nie. Deur die oorblywende setearielalkohol as ko-emulgeermiddel te gebruik, is self-emulgerende o/w-basisse wat 20-60% C6/18-alkielpoliglikosied bevat, die geskikste in die praktyk vir die formulering van kosmetiese rome en lotions wat geheel en al op plantaardige grondstowwe gebaseer is. Viskositeit is maklik om aan te pas deur die hoeveelheid alkielpoliglikosied/setearielalkoholverbinding en uitstekende stabiliteit word waargeneem, selfs in die geval van hoogs polêre versagters, soos trigliseriede.