Fisies-chemiese eienskappe van alkielpoliglikosiede - Fasegedrag
Binêre stelsels

Die uitstekende prestasie van oppervlakaktiewe stowwe is hoofsaaklik te danke aan spesifieke fisiese en chemiese effekte. Dit geld enersyds vir die koppelvlak-eienskappe en andersyds vir gedrag in oplossing, soos fasegedrag. In vergelyking met vetalkoholetoksilate (alkielpoliglikoleters), is die fisies-chemiese parameters van alkielglikosiede tot dusver relatief min bestudeer. In hierdie studies is gevind dat alkielpoliglikosiede beduidende eienskappe het wat in sommige gevalle beduidend verskil van ander nie-ioniese oppervlakaktiewe stowwe. Die resultate wat tot dusver verkry is, word soos volg opgesom. Die beduidende verskille wat verband hou met die gedrag van vetalkoholetoksilate was veral opvallend.

In vergelyking met sistematiese studies van vetalkoholetoksilate, is tot dusver slegs 'n paar studies met stowwe van verskillende suiwerheid uitgevoer oor die fasegedrag van alkielpoliglikosiede. Wanneer die resultate vergelyk word, is dit belangrik om in gedagte te hou dat die teenwoordigheid van sekondêre komponente 'n aansienlike invloed op die besonderhede van die fasediagramme het. Nietemin kan basiese waarnemings gemaak word oor die fasegedrag van alkielglikosiede. Die fasegedrag van 'n tegniese C8-10 Alkielpoliglikosied (C8-10 APG) word geïllustreer in (Figuur 1). By temperature bo 20 ℃ verskyn die C8-10 APG tot baie hoë konsentrasies in 'n isotropiese fase waarvan die viskositeit aansienlik toeneem. 'n Dubbelbrekende liotropiese fase van nematiese tekstuur word teen ongeveer 95% gewig gevorm, wat teen ongeveer 98% gewig verander in 'n troebel tweefasegebied van vloeibare en vaste alkielpoliglikosied. By relatief lae temperature word 'n lamellêre vloeibare kristallyne fase addisioneel tussen 75 en 85 gewig% waargeneem.
Vir 'n suiwer kortketting-n-oktiel-β-D-glukosied is die fasediagram in detail ondersoek deur Nilsson et al. en Sakya et al. Die individuele fases is noukeurig gekarakteriseer deur metodes soos KMR en kleinhoek-X-straalverstrooiing (SAXS). Figuur 2 toon die fasevolgorde. By lae temperature word 'n seshoekige, 'n kubiese en uiteindelik 'n lamellêre fase waargeneem met toenemende oppervlakaktiewe middelinhoud. Verskille in verhouding tot die C8-10 alkielpoliglikosied-fasediagram (Figuur 1) kan verklaar word deur verskillende alkielkettinglengtesnitte en deur 'n ander aantal glukose-eenhede in die molekule (sien hieronder).