Sintese van alkiel poliglikosied gliserol-eters

Die sintese van alkiel poliglikosied gliserol eters is uitgevoer deur drie verskillende metodes (Figuur 2, in plaas van die alkiel poliglikosied mengsel, word slegs die alkiel monoglikosied as die eduk getoon). Die verethering van alkielpolyglikosied met gliserol volgens metode A vind plaas onder basiese reaksietoestande. Die ringopening van 'n epoksied volgens metode B vind eweneens in die teenwoordigheid van basiese katalisators plaas. 'n Alternatief is die reaksie met gliserolkarbonaat volgens metode C wat gepaard gaan met die eliminasie van CO₂ en wat Vermoedelik via 'n epoksied as tussenstadium verloop.

Die reaksiemengsel word dan 200 ℃ verhit oor 'n tydperk van 7 uur waartydens die water wat gevorm word voortdurend afgedistilleer word om die ewewig so ver moontlik na die produkkant te verplaas. Soos verwag word, word alkielpoliglikosied di- en trigliserieleters bykomend tot die monogliserieleter gevorm. Nog 'n sekondêre reaksie is die selfkondensasie van gliserol om oligogliserole te vorm wat in staat is om op dieselfde manier as die gliserol met die alkielpoliglikosied te reageer. Sulke hoë inhoude van hoër oligomere kan heeltemal wenslik wees omdat dit die hidrofilisiteit en dus byvoorbeeld die wateroplosbaarheid van die produkte verder verbeter. Na die verethering kan die produkte in water opgelos en op 'n bekende wyse gebleik word, byvoorbeeld met waterstofperoksied.

Onder hierdie reaksietoestande is die graad van verethering van die produkte onafhanklik van die alkielkettinglengte van die alkielpoliglikosied wat gebruik word. Figuur 3 toon die persentasie inhoud van mono-, di- en trigliserieleters in die ruprodukmengsel vir vier verskillende alkielkettinglengtes. Reaksie van die C₁₂ alkiel poliglikosied verskaf 'n tipiese resultaat. Volgens 'n gaschromatogram word mono-, di- en trigliserieleters in 'n verhouding van ongeveer 3:2:1 gevorm. Die totale inhoud van gliseroleters is ongeveer 35%.