Sintese van alkielpoliglikosiedgliseroleters

Die sintese van alkielpoliglikosiedgliseroleters is deur drie verskillende metodes uitgevoer (Figuur 2, in plaas van die alkielpoliglikosiedmengsel word slegs die alkielmonoglikosied as die edukt getoon). Die vereterisering van alkielpoliglikosied met gliserol deur metode A verloop onder basiese reaksiekondisies. Die ringopening van 'n epoksied deur metode B vind eweneens plaas in die teenwoordigheid van basiese katalisators. 'n Alternatief is die reaksie met gliserolkarbonaat deur metode C, wat gepaard gaan met die eliminasie van CO₂ en wat vermoedelik via 'n epoksied as tussenstadium verloop.

Die reaksiemengsel word dan oor 'n tydperk van 7 uur tot 200℃ verhit, waartydens die gevormde water voortdurend gedistilleer word om die ewewig soveel as moontlik na die produkkant te verskuif. Soos verwag, word alkielpoliglikosied-di- en trigliserieleters benewens die monogliserieleter gevorm. Nog 'n sekondêre reaksie is die selfkondensasie van gliserol om oligogliserole te vorm wat in staat is om met die alkielpoliglikosied op dieselfde manier as die gliserol te reageer. Sulke hoë gehaltes van hoër oligomere kan heeltemal wenslik wees omdat dit die hidrofilisiteit en dus byvoorbeeld die wateroplosbaarheid van die produkte verder verbeter. Na die veretering kan die produkte in water opgelos en op 'n bekende manier gebleik word, byvoorbeeld met waterstofperoksied.

Onder hierdie reaksiekondisies is die graad van eterifikasie van die produkte onafhanklik van die alkielkettinglengte van die alkielpoliglikosied wat gebruik word. Figuur 3 toon die persentasie-inhoud van mono-, di- en trigliserieneters in die ru-produkmengsel vir vier verskillende alkielkettinglengtes. Reaksie van die C₁₂ Alkielpoliglikosied lewer 'n tipiese resultaat. Volgens 'n gaschromatogram word mono-, di- en trigliseroleters in 'n verhouding van ongeveer 3:2:1 gevorm. Die totale inhoud van gliseroleters is ongeveer 35%.